Amarantowe bierwiona skrzą się w cembrowinie Twego brzucha
Lekki uśmiech pragnień owocowych
Zebrane w całość:
Blaski świtów i tajemniczości zmierzchów
Mgły…
Mgły wokół mnie
A w mgłach prądy
Szybkich ku rozbiciu się szlaków morskich
Prowadzą do skał wśród zwodniczych syren
Prowadzą tam, gdzie nie chcesz iść!
Lecz możesz zaufać i pozwolić, aby lekkość chwili
wypełniła Twoją czarę mentalnych przysłów
Zerwij więzy syren i porzuć stare szlaki gwiazd
Zamiast patrzeć w górę – patrz w dół
Tam, gdzie w ognisku płoną amarantowym blaskiem
Krystaliczne bierwiona Twoich wewnętrznych ogniw
Jesteś tym…
Jesteś tym, co prawdziwe!
Tym, ku czemu skłania się każde drzewo i każdy krzew
A gdy idziesz ścieżką wśród saren i skrytych w norach lisów
Wiedz, że dzikie kwiaty rosną u twoich stóp
Nie bój się…
Nie bój się być tym, kim naprawdę jesteś!
I na zawsze ufaj
Zawsze ufaj – jestem tu z Tobą!
Choć czasem skryta w studnianym kwiecistym ogrodzie
W twoim brzuszku
To moje światło dociera do ciebie zawsze
I wypełnia każde naczynie, każdą komórkę
Sokiem gorętszym niżli ten
Jaki ktokolwiek inny mógłby ci dać
Wiedz to, wiedz to!
I z tym wiedzeniem krocz dumnie
A z każdym krokiem ja jestem z tobą
I kocham nieskończenie!
Z twoich oczu dobywam się
I delikatną barwą dłoni
Kiedy dotykasz tego świata
Z miłością dotykasz mojej skroni
Jestem… jestem Tobą w każdym przejawie!
Weź więc ze mną ten oddech w głębiny
Daj się ponieść skrzydlatym energiom
Które niewezbrane niczym ocean
Lecz spokojnym, górskim strumykiem
Ogniskiem amarantowych bierwion
W cembrowinie1 studni Twojej Duszy